شروع یک زندگی پر از امید

گوگولی مامان من این سایت رو تازه پیدا کردم و میخوام که با کمک همدیگه دوستای خوبی پیدا کنیم و بعدها که این سایت ماندگار بود وقتی بزرگ شدی بخونیش و خاطرات رو با همدیگه مرور کنیم...

یادمه اولین روزی که ببخشید شب بود که فهمیدم خدا تورو به من داده چون اینقدر حول بودم که تا فردا برای گرفتن جواب نتونستم صبر کنم برای همین تلفنی جواب رو گرفتم اونشب برای من و بابایی یه شب رویایی بودنمیدونی چه حالی میکردیم اون موقع ماه رمظان بود فرداش که به محل کارم رفتم چون نمیخواستم بگم که خدا تورو قراره بهمون بده برای همین گفتم که مریض شدم بیچاره آقای پرویزی (سرایدار)که خیلی مهربون بود خیلی به من میرسید از نان تازه گرفته تا چای و ... خلاصه روزها سپری میشدند و فقط خانمهای محل کارم میدونستند تا هفت هشت ماهگی اصلا کسی متوجه نشد خلاصه به دلیل دیابت بارداری مجبور شدم که مرخصی بگیرم بماند که باعث شدی دیگه به محیط کارم بر نگردم (آخه دلم نمی اومد که تنهات بذارم).از همون اول برای ما پر از برکت بودی ما تونستیم یه خونه بخریم و قبل از اینکه به دنیا بیایی اونجا رو برای ورود تو آماده کنیم...خلاصه اون روزها پر از هیجان بود تا اینکه تو نی نی کوچولو تو روز 16خرداد 1385 به دنیا اومدی و زندگی مارو پر از شور و شادی کردی